بچه که بودم یه دوست شکمو داشتم به محض دیدن من نمیدونم چرا یاد ساندویچ می افتاد . پیله میکرد که بیا بریم ساندویچ بخوریم.
.
یادش به خیر اون موقع برای ما کلوچه و نوشابه یه وعده لاکشری بود چه برسه به ساندویچ و نوشابه. ما هم که مث بچه های الان جیب پر پول نداشتیم میرفتیم پیش بابا و خودمونو مظلوم میکردیم که بابا پول بده میخوایم ساندویچ بخوریم
.
قدیم ترها کتلتای ساندویچیا کتلت بود. الان خب با توجه به تورم و مشکلات و گرونی گوشت تقرببا تبدیل به کوکوی سیب زمینی و ادویه شده
.سس خرسی اون موقع یه طعم دیگه ای داشت.البته اگه با ریختن فلفل قرمز تبدیل به سوخت هسته ای نمیکردنش.
پیاز هم جزو ثابت ساندویچا بود و جمله ی پیاز نریز سوسول بازی محسوب میشد.
اون موقع همه چی ساده بود اونقدر ساده که با چند دونه زیتون پرورده و چند پر کاهو ساندویچ از حالت عادی به مخصوص تغییر حالت میداد
.
معمولا چند دونه خیار شور و گوجه و تیکه های کتلت میریخت توی کاغذ ساندویچ و بعد از تموم شدن ساندویچ میرفتیم سراغش ! آخ که گفتن جمله ی ”مال من جایزه داره” چه عشقی داشت
.
اصن اقتصاد مقاومتی رو لاهیجانیا ابداع کردن وقتی ساندویچ کوچیک ولی دو نونه میزدن
وقتی جای دسمال کاغذی کاغذ کاهی میذاشتن واسه پاک کردن دست و صورتمون
دور ساندویچ هم همین کاغذه بود که گاهی از شدت ذوق گاز
میزدیمش میخوردیم
.
از بچگی ساندویچ جگر دوس داشتم.تا اینکه اخبار و پزشکا گفتنش ضرر داره.ازون به بعد یواشکی دوسش داشتم.الانم هر بار که برم ساندویچی به خاطر جگره . خب چی کنم هر چند ماه یه بار عیبی نداره ایشالا
.
باورتون نمیشه که یکی از اولین جملات قصاری که یاد گرفتم مال یه فیلم ایرانی بود که میگفت زندگی بدون عشق مث ساندویچ بدون نوشابه س
آخ آخ یهو یادم اومد قدیما نوشابه خالی نمیدادن ساندویچیا
داستانایی داشتیما
.
این پرحرفیهامو میتونم تا فردا ادامه بدم و فک کنم همه لاهیجانی ها هم کلی از ساندویچ های با نون بربری خاطره دارن. .
خوشحال میشم شما هم حس و حال نوستالژیکتونو رو از ساندویچای لاهیجان بهم بگید
.
راستی خیلی ها نمیدونن که بربری های ساندویچی نرم تر و لطیف تره از نون های عادیه .پس تا نخوردید قضاوت نکنید.ولی دیگ مث قدیم کتلت پیشنهاد نمیکنم ساندویچای دیگه بخورید.