به قلم : شف علی تبارکی
پدیده مشئوم دیگری که اخیرا اعتبار جامعه آشپزی و سلامت عمومی آحاد مردم را تهدید میکند ، ناهنجاری جدیدی است با نام (غذای شرکتی). بنا به تعریف عُرف ، غذای شرکتی غذایی است که با حداقل امکانات و ارزانترین مواد اولیه در تعداد بالا طوری تهیه میشود که از کمترین قیمت ممکن برخوردار باشد. مبتکر ردیف اول این پدیده شوم، نه آشپزها بلکه مدیران سود جود و بی وجدان شرکتها هستند که همواره بدنبال کم کردن هزینه ها از هر راه ممکنند.

در این رابطه کیفیت و طعم که هیچ، بلکه حتی سلامت و ارزش تغذیه ای خوراک نیز اهمیت ندارد. فقط و فقط قیمت تمام شده حرف اول را میزند و در این راستا استفاده از برنج آفت زده ، گوشتهای منجمد تاریخ گذشته ، ضایعات قصابی و کشتارگاهی ، روغنهای سنگین ، قوام دهنده های شیمیایی ، رنگهای غیر مجاز ، محصولات کنسروی منقضی مصرف ، مرغ اسید شوئی شده ، لبنیات برگشتی سوپرمارکتها ، سبزیجات فاسد پسماند میادین تره بار و .. همه و همه مجاز میشوند. جالب اینکه شما محال است از خوردن این غذاهای شرکتی مسموم شوید چون به قول خودشان هنر یک کیترینگ است که از چنین موادی غذای قابل خوردن بسازد.

اخیرا شاهد نوعی همبرگر بوده ام که در حالت خام میتواند دو روز بدون فساد در هوای آزاد دوام بیاورد! قطعا خوردن این همبرگر شما را مسموم نمیکند ، چون به قدری درصد مواد شیمیایی نگهدارنده آن بالاست که اجازه رشد هیچ نوع میکروبی را نمیدهد. اما تغذیه مداوم از چنین غذاهایی به مرور زمان کسالت ، خمودگی ، رخوت ، سوءتغذیه، مشکلات گوارشی و حتی سرطان را موجب خواهد شد.

شوربختانه این غذاها علاوه بر ادارات و شرکتها گاها در جاهایی مانند مدارس ، بیمارستانها و باشگاههای ورزشی توزیع میشوند یعنی مکانهایی که مصرف کننده آنها بیش از هر چیز به غذای سالم نیاز دارد. در این راستا از مسوولین بهداشت انتظار میرود نظارت سختگیرانه تری نسبت به مبدا تولید و محل مصرف غذاهای شرکتی اعمال کنند